بازگشت
افغانستان در آستانه دومین کنفرانس جهانی در بن
محمد همایون سرخابی محمد همایون سرخابی

  لندن

03 ماه آگست 2011

 

                  

 

بعد از سقوط رژیم منفور و قرون اوستایی طالبان وحشی در افغانستان ، کنفرانس تاریخی بن که درماه قوس 1380 خورشیدی از سوی جامعه جهانی به رهبری ایالات متحده آمریکا در جمهوری فدرال  آلمان دایر گردید ، فصل تازه و نوینی را در تاریخ مناسبات سیاسی کشور عزیز ما گشود . در این همایش بزرگ بین المللی ، تشکیل دولت انتقالی ، ایجاد دولت موقت ، تصویب قانون اساسی ، برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ، انتخابات شورای ملی ، تامین صلح و ثبات دایمی و بخصوص محو کامل لانه های تروریستی و دهشت افکن در منطقه و افغانستان یکی از شاخصه های عمده و اهداف اساسی آن را تشکیل میداد .                                                                

گردانندگان این کنفرانس بزرگ بین المللی ، بنابر خصلت آشتی ناپذیری و ضدیت با نیرو های ملی و مترقی از تنگ نظری مطلقه و تعصب خصمانه کار گرفته ، برای بهترین فرزندان پاک نهاد و خدمت گذار مستضعفان میهن اجازه شرکت را ندادند ، تا زمینه یکه تازی های لجام گسیخته شان به ساده گی در افغانستان و منطقه نهادینه و مساعد گردد .                                             

دریغا ایشان با این عمل شتاب زده و عجولانه خویش مرتکب اشتباه بزرگی گردیده و همه نورم های قبول شده اخلاقی و بین المللی را زیر پا گذاشتند و بخش عظیم متخصصین کار آزموده و پاک نفس در رشته های مختلف نظامی و ملکی را که محصول زحمات نیم قرن مردم افغانستان است در انزوای کلی قرار داده و زمینه رشد فاسد ترین افراد سود جو ، تروریست ها ، دزدان و دشمنان بشریت را دوباره در افغانستان و منطقه احیا و تقویت بخشیدند .                                

بیش از ده سال است که قوای ائتلاف بین المللی  با اعزام دو صد هزار نیروی جنگی با ساز و برگ مدرن نظامی و استخدام صد ها هزار سرباز اردوی ملی ، پلیس ملی و امنیت ملی و هزینه میلیارد ها دلار پول نقد و ریختن خون هزاران تن جوان ، نتوانسته اند به آرزو ها و تعهدات خویش مسلط گردیده و به آن فائق آیند .                                                                          

با تاسف مردم بی دفاع میهن ما هر روز شاهد وقوع تراژیدی های بیشتر تکان دهنده و خونین در کشور هستند . تعداد کثیری از فرزندان بی گناه میهن ما فدای توطئه های آشکار اداره جهنمی ای ، اس ، ای پاکستان و آخوند های جنایت پیشه ایران میگردند .                                                

همه مردم جهان و بخصوص آقای کرزی و گروه خاص طالب طلب ایشان اطلاع کافی دارند که رهبران فاسد طالبان مزدور ، حزب جنایت پیشه و بدنام گلبدین حکمتیار و گروه آدمکش و قصی القلب حقانی در پاکستان در جای امن و مصونیت کامل به سر میبرند و هیچ گونه خطری متوجه آنها نیست و از این رو آنها به تلاش های دولت آقای کرزی می خندن و به تقاضای شورای عالی نمایشی صلح پاسخ منفی میدهند و مصالحه با دولت را طور کامل رد میکنند و بر خلاف هر روز سر میبرند و صد ها خانواده را در سوگ نبود عزیزان شان دعوت می نمایند .                         

تا زمانی که پناهگاه های اصلی این تروریست های بی رحم  در پاکستان فعال و موجود باشد ، صلح و امنیت در افغانستان جنگ زده تامین نخواهد شد . ولی آقای کرزی به مشاوره غلط و گمراه کننده مشاورین ارشد مربوط حزب اسلامی حکمتیار و ستون پنجم داخل حاکمیت مهر سکوت بر لب میزند و این همه کشتار های بی رحمانه مردم و بخصوص قتل های زنجیره ای را نادیده میگیرد و مصالحه با جنایت کاران را در صدر برنامه های کاری خود قرار میدهد .                  

سوال عمده و اساسی در این جا است که : سیاست خارجی دولت  آقای کرزی در قبال همسایگان و بخصوص پاکستان چیست ؟ چرا دولت با وصف داشتن صد ها سند موثق و غیر قابل انکار مبنی بر مداخلات صریح و آشکار حکومت پاکستان ، نمیخواهد موضوع این فاجعه قرن را در شورای امنیت سازمان ملل متحد ، یا دیوان حکمیت بین المللی هاگ ارائه کند و سردم داران جنایت کار پاکستان را به پای میز محاکمه بکشاند و تقاضای تا دیه غرا مات جنگی را نماید ، و یا حد اقل درخواست نابودی لانه های جهنمی قاتلان مردم افغانستان را که در خاک آن کشور قرار دارد نماید .                                                                                                                   

آقای کرزی و تیم فاسد او بر خلاف خواست های اکثریت هم میهنان ما ، با صف آرایی های مضحک در رویا رویی با متحدان غربی و قوای ائتلاف بین المللی قرار گرفته و میخواهد با این چنین ژست های کودکانه چهره زعیم ملی را به خود کسب نماید . در حالیکه سناریوی انتخاب جناب ایشان به حیث رئیس جمهور کشور در نخستین کنفرانس بین المللی بن به هیچ کس پوشیده و پنهان نیست و نمیتوان با این چنین موضعگیری ها مردم را فریب داد .                                   

گروه های غارتگر و چپاولگر داخل نظام با استفاده از این فضای تنش آلود ، به دارایی های عامه یورش برده ، فساد اداری را افزایش داده ، کشت ، تولید و قاچاق مواد مخدر را گسترش میدهند تا از این فرصت طلایی حد اعظم استفاده نامشروع را نمایند .                                                

توده های محروم کشور امید به زندگی بهتر و فردای روشن برای فرزندان خود را از دست از دست داده اند . میلیون ها هموطن مهاجر شور بخت و برگشته به میهن ما ، در زیر چتر خیمه های مندرس و لانه های گلی با شکم گرسنه و تن عریان شب ها را سحر میکنند ، ولی هیچ گوش شنوا و چشم بینایی در جهان نیست تا جلو ادامه این تراژیدی شرم آور و جنایت آشکار را سد گردند .                                                                                                                  

پارلمان افغانستان که در حقیقت مظهر واقعی اراده ملت به شمار می آید ، نیز نتوانسته است جایگاه خاص خویش را در برابر دولت خودکامه کنونی آقای کرزی احراز نموده و گامی را به جلو بردارد . این نهاد مهم و با ارزش ملی در طرح سیاست های ملی به حاشیه رانده شده و حتی هیچ یکی از فیصله های شان تا کنون جنبه عملی را به خود نگرفته و فاقد اعتبار دانسته شده است حکومت با این چنین سیاست های دقیقاً پلان شده مشاورین فاسد خویش گام به گام به پیش میرود و توانسته است پارلمان کشور را که سد راه یکه تازی های شان میشود از سر راه خود بردارد . مردم رنجدیده ما از گردانندگان دومین کنفرانس بزرگ  بین المللی و سرنوشت ساز بن توقع دارند تا از تکرار اشتباهات جبران ناپذیر گذشته پند گرفته و زمینه شرکت طیف وسیع دگر اندیش هاو روشنفکران پاک نهاد و مردم دوست میهن را مساعد سازند و گریبان مردم بیچاره ما را از چنگال این دزدان دد منش و چپاولگران بی مروت که جز منافع خود به فکر رفاه و سعادت مردم نیستند رها سازند .                                                                                                                                     

دو : تجربه تلخ ده سال حاکمیت نظام ریاستی ثابت نموده است که ، نظام ریاستی به نفع توده های عظیم کشور نیست و نتیجه مطلوب ببار نیاورده و به نظام استبدادی تک محور و خود کام مبدل گردیده است .  بناً تعویض نظام ریاستی به نظام فدرال بهترین گزینه در افغانستان شمرده میشود ، چنانکه  یکی از مراکز بزرگ تحقیقات علمی جهان در لندن به نام  ( انستیتوی بین المللی مطالعات استراتژیک انگلستان ( آی ، آی ، اس ، اس )  نیز طی نشر اعلامیه خواستار تغییر نظام سیاسی در افغانستان شده و نظام فدرال را بهترین گزینه برای حل معضلات کنونی افغانستان پیشنهاد نموده است ،  این پیشنهاد به تاریخ دهم ماه دسامبر 2010 توسط جاناتان مارکوس تحلیلگر مسایل سیاسی (  بی ، بی ، سی ) طور وسیع و مفصل در خور رسانه های جهان نیز قرار داده شده است  

سه : فشار عملی و موثر از سوی جامعه جهانی بالای دولت پاکستان و بخصوص اداره جنایت کار  و جهنمی ( آی ، اس ، آی ) وارد گردد تا از مداخله در امور داخلی افغانستان دست بردارد و لانه های دهشت افکن و تروریست را که در خاک آن کشور موجود است نابود سازد .                     

چهار: تعدیلات لازم در بعضی مواد مندرج قانون اساسی کشور ضروری پنداشته میشود ، زیرا خلا ها و تناقضات موجود آن همواره باعث ایجاد مشکلات گردیده است .                               

پنج : رفو رم  و اصلاحات در ادارات دولتی طور عاجل باید عملی گردد . آن عده افراد غیر موثر و سود جو که از کشور های اروپایی و آمریکا صرف به خاطر بهره کشی و زر اندوزی در ادارات دولتی به سختی جا گرفته و از معاش و امتیازات بزرگ بهرهمند اند تجدید نظر شود .      

شش : آن عده مخالفین مسلح دولت که قانون اساسی کشور را احترام و سلاح خویش را به زمین گذاشته و به زندگی نور مال رو آورند ، مورد عفو قرار گیرند . ولی با مخالفین مسلح که سبب کشتار و اذیت مردم و ویرانی کشور میگردند برخورد قاطع و جدی صورت گیرد . تا میهن عزیز ما آباد و مردم رنجور ما  برای همیش از شر جنگ و وحشت رهایی یابند .                             

 ومن الله التوفیق                       

 


August 3rd, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
گزیده مقالات